Ese nga Martin Mëhalla, Shkolla e mesme profesionale "Mihal Shahini" Cërrik
Tema: TOKA IME E DASHUR
‘Erdha nga errësira ne drite.Nga asgjëja ne gjithçka.Dhe pashe.. Jo nuk shihja ende,vetem ndieja.Ndieja ngrohtësine e nenes,por larg.Ishte shume ftohtë.Në aq pak kohe ndieva shumë A te ishte valle jeta?Po po,kisha ardhur ne jetë.Aty ku eshte “Oazi I jetës”,ne Tokë.Ajo pika e vogël ne universin e pafund ,Toka ime,Toka jonë.Është planeti I vetem qe ka jetë ose te pakten ketu kemi gjetur figurine për te jetuar.Ka forme te rrumbullakët dhe sillet rreth nje ylli qe quhet Diell.Nuk eshte lodhur.Qëkur ka lindur ashtu ka levizur.Si nje instikt I lindur.Mbase eshte ne natyren e saj.Ështe mbuluar nga nje shtres qe quhet atmosfer.Nga larg duket si nje vello e bardhë qe nuk largohet kurrë.Nga Toka me sy nuk shihet,nuk dallohet,por di qe nga ajo shtresë mundë te jem gjallë.Toka ne pjesen me te madhe eshte e mbuluar nga uji,pjesa tjeter eshte Tokë.Pjesa ku ne ecim,luajme ,pengohemi,ngrihemi,vazhdojme përpara,jetojmë dhe me pas largohemi .Une nuk doja te u largoja nga kjo jete.Jeta eshte e bukur.Per disa e shkurter dhe e bukur ,disa e gjate dhe e veshtire.Te gjithe duan te qendrojn ne Tokë.Ne toke ka gjallesa nga me te ndryshme.Nga me te voglat deri tek me te medhenjt qe jemi ne “Njerzit”,por te gjithe me nje qèllim te caktuar.Te gjithe jetojn jeten e tyre dhe me pas largohen,por gjithmon duke lëne dicka pas.Eshte e lindur ligj hyjnor jeta nuk shuhet kurrë.Ne boten e kafsheve ligjet jane te pathyshem,me I forti mbijeton.Ashtu edhe tek ne njerezit por ne nuk largohemi ,ne vuajme.Ne njerezit kapemi me thonje pas jetës.Kafshet gjallojne kurse me qeshim,gezohemi ,qajme trishtohemi.Trishtohemi aq shume saqe jeta na duket si ne budallek pa kuptim.Cfaredo qe te me ndodhè,jam I lumtur qe e kam dhurateen me te bukur kushdo qe ma ka dhuruar do ket qene hyjnor,madheshtor.Po çrendesi ka.Ndihem I mbrojtur ne e I lire ne shtepine time Ne Toke ne ‘Oazin e jetès aty ku pyetjet nuk mbarojn kurrë.
