Tregim: Maçoku Samson dhe peshku i trëndafiltë

Botuar nga Kiana Lika me 19 Nov, 2021.

Duke u ripunuar..

Autori: Kiana Lika

Lloji: Tregim

Nënlloji: Realizëm magjik

Tregim i rikonceptuar në katër faza: Kallupi Kasparov i përftuar nga përpjekja e parë, stili i mbështetur në një siluetë me linja të errëta në letër metaforikisht të ashpër, qepja e realizuar nga kthesa të befta brenda paragrafit dhe sfilata për të konkretizuar titullin e tregimit.

Titulli: Maçoku Samson dhe peshku i trëndafiltë

Tashmë ka kaluar shumë kohë që kur Eurazia mori tigrin dhe Pangea nuk egziston më.

E gjitha kjo të sjell ndërmend si një mjegullnajë kujtimesh një orë mësimore ku shpjegohet ndarja e kontinenteve me shpërndarjen e maceve të egra, madje njëra prej tyre iu ka ikur nga sytë-këmbët të tjerave dhe tashmë ndodhet në një ishull larg Afrikës! Atë nuk e tremb kaltërsia e errët oqeanike sepse ka pemën e saj të dashurisë. Ajo është shtëpia e saj dhe e askujt tjetër.

Macja nuk është më mace por diçka tjetër!

Zjarri i tokës që copëtoi Pangea rrjedh urtë e butë midis pllakave të nëntokës pa mundur të shprehet me gjuhën e ngrohtë të diamanteve buzë lumenjve.

Është ky zjarr që xixëllon në sytë e kuqerreme të këtij rrëqebulli!

Ashtu si maçoku i shtëpisë ndjen lëvizjet e krijesës në bark të nënës, po kështu ky rrëqebull ndjek pishë më pishë zjarrin e tokës.

Atë e gjen të përhumbur midis dy zjarreve.

Po të mbyllësh sytë dhe të shtrëngosh fort dorën e djathtë, rrahjet e zemrës do të të tregojnë hartën për ta gjetur sepse mund të shohësh Shqipërinë midis gishtave.

Me të njëjtën nxehtësi mund të shohësh edhe muzgun e kësaj historie!

Kësaj here duhet t'i shtrëngosh fort duart siç bëje dikur për të ikur nga turpet e vegjëlisë! Nxehtësia e duarve do të të mbrojë nga rrezet e diellit!

Siç po thoja, andej-këndej Ohrit bredh lirisht Rrëqebulli i këtij tregimi magjik pa e patur të qartë nëse Ballkani është duke u shndërruar apo jo në kontinent!

Armëpushimi nuk bën pjesë në fjalorin e tij.

Ky pehlivan iluzionist ofron shfaqje për brejtësit azilkërkues teksa mban të kafshuar gjuhën për të ruajtur ekuilibrin.

Gëzimi i tij është një buzëqeshje e mbushur plot me hala peshku që zgjatet e stërgjatet përtej mustaqeve dhe gati puthet me halat e pishës.

Azilkërkuesit duken si dasmorë te vegjël që hedhin stika pishe për pyllin e ri.

Ky çamarrok nuk pi as mushtin riosh e as verën e arrirë pasi zjarri i syve të tij do ndizej pa kthim sikurse zjarri i njeriut ka shkatërruar sërish e sërish cdo gjë poshtë pishave hijerënda.

Ky aktor misterioz kërkon më shumë!

Ai ofron shfaqje fantaspektakolare në shpatullat e pishave Noe.

Nuk dihet nëse aktori dhe personazhi janë i njëjti person por le ta themi midis nesh se edhe një aktor shëtitës ndihet hera-herës i mikpritur në shtëpinë e tij.

Ky rebel ngjyrë ulliri hyn dhe del nga shtëpitë e drunjta të fshatrave të vogla e të mëdha duke ndezur zemrat e duke ngrirë gjakrat!

Këtë rojtar pyjor do e kishte zili edhe ai që e ngatërron me një rrugaç veshprerë.

Vaji cingërues në shpinën ngjyrë ulliri e rrëfen më mirë historinë e kurtizanes së lartpërmendur sepse në mos rrëqebulli, është vetë maçoku që kërkon luspartën e tij!

Brejtësit azilkërkues nuk kanë qenë fort vetvetja kur në ngadhënjim mbi vdekjen kanë hedhur cdo stikë pishe në tokën bukëvalë duke hapur kraharorin përpara muzgut të purpurt, filmi i fundit ky që do katrorizohet në pishën Noe!

I pajisur me sy të kuqerreme dhe dhëmbë të argjendta, ky kokëkrisur e dallon Belushkën e Ohrit midis shoqeve pa e ngacmuar me pirun, doja të thoja pa e hequr buzëqeshjen nga goja.

Ka raste kur ky rrëqebull nuk e di as vetë se kush është! Po çfarë do ai nëpër pisha të cilat janë plot e përplot me brejtës azilkërkues?! Çfarë tuhafi qenka ky që nuk e sheh se poshtë gëzofit qelibar dhe faqeve topçe dhe rozë janë te vjetrit që bien dhe të rinjtë që ngrihen për të adhuruar si herën e parë stika pishe?! Kaq i përkushtuar është ai ndaj Belushkës që i përket familjes Salmo Orhidanus?!

Epo do bëjmë sikur kemi sytë e tij të kuqerreme për të ndjerë sesi ky iluzionist luan me ne por edhe me veten e tij.

E megjithatë me shfaqjen që mblidhet si fizarmonikë, ne na duket me të vërtetë sikur luhet me një frymë sepse stikat mbarojnë shpejt dhe me to shuhen edhe duartrokitjet!

Sytë e këtij maçoku janë bërë korb të zeza!

Ai mbetet pa fjalë kur të gjithë brejtësit lidhen duke krijuar një mi pak më të madh se maçoku! Ai mbetet me të vërtetë pa fjalë sepse origjina e jetës mendohet se ishte një krijesë që jetonte edhe në ujë dhe në tokë, prandaj ai kafshon gjuhën që t'i erren sytë vetëtimthi vetëm e vetëm për t’i shpëtuar jetën mikes së tij..

Ky rebel që të keqen e prek dhe të mirën e flet po dorëzohet duke e kthyer Belushkën në liqen pa e kuptuar se miu i krijuar prej minjve ishte veçse një shpresë e humbur pasi ata u hodhën pas stikave me kast për të fituar sërish në ajër ato që humbën në shpatullat e Noe!

Ah sikur ta shikonte edhe një herë miun e trupëzuar prej minjve! Edhe përfaqësuesi I turmës ka diçka për të thënë! Janë disa gjendje që vijnë njëherësh dhe duan të kthehen në zanafillë!

Ajo po kthehet në trëndafil dhe ti në njeri! Zbrite përpara se të zgjohet pema! – ja për këto fjalë të arta ia vlen të rifillosh nga e para!

Fjalët e arta të tregojnë se ku është lusparta por ajo në sytë e maçokut Samson është e trëndafiltë edhe pse ai përhumbet kur hyn maçok dhe del rrëqebull nëpër pisha e nëpër shtëpi!

Fund.

Kiana Lika dhe tregimi magjik me ilustrime:

1 Mirësevini në Aquafaba

2 Kupidi dhe vëllezërit e rigjetur

3 Hamleti, cub kumbulle

4 Maçoku Samson dhe peshku i trëndafiltë

5 Gjuhithra në hithërore

6 Maçoku i hirtë Achilleid

7 Të etërit dhe të bijtë

8 Bjondushi Wittekop në fushat e livandos

9 Shtojzovalle në Egnatia

10 Felix dhe pallati biskotë me çokollatë

11 Vejusha e bardhë dhe ujku fantazmagorik

12 Kolibri dhe krimbi i sythit

13 Dhelpëraku dhe brisku shtetëror

14 Zoti Rubin dhe Zonja Bruz

15 Zoti dhe Zonja Paradisco

16 Bletërritësi Kapulet

17 Zogëza Medea